Vorige week was het voorjaarsvakantie in regio Noord, dus tijd om te skiën. Onze dochter van zestien had geen zin en bleef thuis. Wij vinden haar nog wel wat jong om alleen thuis te zijn, dus ging mijn vrouw ook niet mee naar Oostenrijk. Met onze oudste dochter en zoon van twaalf heb ik vier dagen heerlijk geskied. Op de donderdag kreeg dochterlief echter steken in haar buik. Die werden gaandeweg de dag steeds heftiger. In Oostenrijk komt de dokter niet aan huis, dus ben ik einde van de middag met haar naar het ziekenhuis gereden. Een ritje van een half uur.
Op de Eerste Hulp hadden ze inschrijfformulieren in vijftien verschillende talen. Dat was best handig. Het was er erg druk. Voornamelijk Nederlanders met gebroken armen, polsen en benen zaten er. Of verdraaide knieën. En blijkbaar hadden die voorrang op iemand met steken in de buik, want we moesten vijf kwartier wachten. En die 75 minuten duren heel lang als je niet meer weet hoe je moet zitten van de pijn.
Toen we eindelijk aan de beurt waren, werd mijn dochter wel heel goed geholpen. Zowel verplegers als doctoren spraken Duits en Engels. En dat is wel zo gemakkelijk als je medische termen in het Duits niet kent. Het personeel pakte goed door: er werd bloed en urine afgenomen en direct onderzoek gedaan. Uit het bloedonderzoek bleek dat de waarde van de witte bloedcellen veel te hoog was. Dat duidde op een ontsteking. Twee artsen konden via de echo echter niets vinden. Dus gingen we door naar de gynaecoloog. Toen die ook niets vond, bleef er voor de (hoofd)chirurg maar één diagnose over: een acute blindedarmontsteking. Onze dochter werd opgenomen en direct klaargemaakt voor de operatie. Om twee uur ’s nachts kreeg ik het bericht dat de operatie succesvol was verlopen; de appendix was verwijderd en er waren geen complicaties.
Omdat mij verteld werd dat de ziekenhuisopname drie tot vijf dagen zou duren, had mijn vrouw de koffer gepakt en was vrijdagochtend om vijf uur afgereisd naar Zell am See. Aan het eind van de middag kon ze onze dochter een dikke knuffel geven. Op zaterdag liep de huurperiode van ons vakantieappartement af. Gelukkig ging het zo goed met onze dochter dat ze zaterdagmiddag ontslagen werd en wij uiteindelijk zaterdagnacht weer veilig thuis waren.
In dit hele avontuur heb ik nooit nagedacht over de kosten. We hebben een zorgverzekering en een doorlopende reisverzekering. Ik hoop maar dat alle kosten vergoed worden. Wordt vervolgd….