Mijn vrouw, mijn kinderen en ik zelf zijn geboren en getogen Liwwadders. Mijn hele leven woon ik met veel genoegen in onze provinciehoofdstad. Voor mijn werk moet ik al meer dan twintig jaar elders in het land zijn. Ik rijd momenteel 70.000 kilometer per jaar. Maar toch is er geen haar op mijn hoofd – of dat van mijn vrouw – die er aan denkt om in het midden van het land te gaan wonen. En hoe waardeert de gemeente Leeuwarden deze loyaliteit? Helaas maar matig. Een paar voorbeelden.
In 2004 hebben wij in de wijk Zuiderburen een nieuw huis laten bouwen. Op een kavel van achthonderd vierkante meter hebben wij een mooie vrijstaande woning aan het water neergezet. In onze straat zijn een dikke dertig kavels. Toen wij de lap grond kochten was ongeveer de helft verkocht. Het was de bedoeling dat er allemaal kavels van ongeveer achthonderd vierkante meter zouden komen. Toen de verkoop niet snel genoeg ging heeft de gemeente Leeuwarden besloten de kavels te verkleinen; van drie kavels van achthonderd vierkante meter werden vier kavels van zeshonderd vierkante meter gemaakt. Het gevolg is dat in delen van de straat huizen propperig op elkaar staan en de waarde van onze woning is gedaald.
Begin 2014 is Leeuwarden in Zuiderburen gestart met een afvalproef. De grijze container werd niet meer eens per twee weken geleegd, maar eens per drie weken. In ruil daarvoor kregen we ondergrondse containers en aparte kratjes voor de kartonnen melkpakken. Helaas waaiden die kratjes weg en bleek al snel dat achteraf scheiden van drankkartons gemakkelijker en goedkoper is. Tweeënhalf jaar heb ik regelmatig afvalzakken met de auto naar de ondergrondse container gebracht. De gemeente was goedkoper uit, maar het milieu niet. Deze zomer is de gemeente tot inkeer gekomen. De ondergrondse containers zijn verdwenen en de grijze container wordt weer iedere twee weken geleegd.
Sinds kort is Zuiderburen wederom de dupe van een proefproject. Van alle lantaarnpalen in de wijk is de helft uitgedaan. Sommige gedeelten van Zuiderburen zijn daardoor unheimisch geworden. Niet echt fijn met dochters van veertien en dertien jaar. Ik loop veel hard en dat is nu ’s avonds geen pretje. Onze lantaarnpaal voor het huis is ook uitgeschakeld. Het gevolg is dat wij en onze buren allemaal onze buitenlampen aanlaten. Een besparing voor de gemeente, maar niet voor ons als bewoners.
Ons woongenot wordt door de gemeente behoorlijk verpest. Waarom is Zuiderburen iedere keer de klos als er iets uitgeprobeerd moet worden? Hopelijk komt ook nu de gemeente weer snel tot inkeer. Leeuwarden, mag het licht weer aan?